ชื่อสมุนไพร : พริกป่า
ชื่ออื่นๆ : ช้าฮ่อม, พุดน้อย, พุดป่า, เข็มดง, พริกนายพราน, พริกป่าใหญ่, พริกป่าเล็ก, พริกพราน, พริกผี, พุทธรักษา, มะลิฝรั่ง
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Tabernaemontana bufalina Lour.
ชื่อวงศ์ : APOCYNACEAE
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ :
- ต้นพริกป่า เป็นไม้พุ่มขนาดเล็ก สูง 1 เมตร ลำต้น เกลี้ยง
- ใบพริกป่า ใบเดี่ยว ออกตรงข้าม เนื้อใบบาง แผ่นใบรูปรีแคบแกมรูปไข่ ยาว 8-15 ซม. กว้าง 2-4 ซม. โคนใบรูปลิ่ม ขอบใบเรียบ ปลายใบเรียวแหลม ผิวใบเกลี้ยง ก้านใบสั้น ยาวประมาณ 3-7 มิลลิเมตร
- ดอกพริกป่า ช่อดอก แบบช่อกระจุก ออกที่ซอกใบหรือปลายยอด ก้านช่อดอก ยาว 4-7 ซม. ดอกย่อย 3-25 ดอกสีขาวแกมเหลืองอ่อน รูปดอกเข็ม กลีบเลี้ยง สีเขียวอ่อน มี 5 กลีบ ยาวเกือบ 2 มิลลิเมตร รูปสามเหลี่ยม เรียงซ้อนกัน กลีบดอกเชื่อมกันเป็นหลอด ส่วนหลอดยาว 12-17 มิลลิเมตร ส่วนปลายแยกเป็น 5 แฉก ยาว 7-9 มิลลิเมตร รูปไข่ เกสรตัวผู้มี 5 อัน ก้านเกสรสั้น อับเรณูรูปขอบขนาน ปลายเป็นติ่งแหลม ท่อเกสรตัวเมียเรียวยาว 7 มิลลิเมตร ปลายเกสรแยกเป็น 2 แฉก รังไข่ 2 ช่อง แยกจากกัน ยาวประมาณ 1 มิลลิเมตร ผล แบบฝักคู่ โค้ง รูปรีปลายเรียวแหลม คอดเว้าเป็นพูตื้นๆ กว้างประมาณ 7 มิลลิเมตร ยาว 9-10 เซนติเมตร
- ผลพริกป่า ผลย่อยแตกแนวเดียว ผิวมันสีเขียว ผิวเกลี้ยง มีเมล็ด 6-8 เมล็ด เมล็ดแก่มีเยื่อหุ้มเมล็ดสีแดงสด
ส่วนที่ใช้เป็นยา : ทั้งต้น, ราก
สรรพคุณ พริกป่า :
- ทั้งต้น รสเย็น แก้ไข้ แก้ร้อนใน ดับพิษร้อน
- ราก รสสุขุม แก้โรคลม ใช้ปรุงเป็นยาแก้โลหิตเป็นพิษเนื่องจากชอกช้ำ แก้ช้ำใน