กระวาน : กระวานโพธิสัตว์, กระวานจันทร์, กระวานขาว, กระวานแดง, กระวานดำ, กระวานไทย เป็นพืชจำพวกเหง้า ไม้ล้มลุก ใบเดี่ยวรูปใบพายยาว ๑๕-๒๕ ซม. กาบอักกันแน่นคล้ายลำต้น สูงประมาณ ๒ ม. ดอกช่อทรงกรวยตั้ง งอกจากเหง้าใต้ดิน มีหลายพันธุ์นิยมใช้กระวานแดงและกระวานดำทำยา กระวานขาวใช้ทำเครื่องเทศ
- ลูก รสเผ็ดร้อนหอม ขับเสมหะ ขับโลหิต ขับลม บำรุงธาตุ กระจายเลือดและลมให้ซ่าน ผสมยาถ่ายอื่นๆ ป้องกันไม่ให้จุกเสียดและไซ้ท้อง นำลูกมาแช่ในแอลกอฮอล์ ได้น้ำยาสีแดง รับประทานบำรุงธาตุ แก้ธาตุพิการ อาหารไม่ย่อย ท้องอืดเฟ้อ ระบายอุจจาระธาตุ ใช้ปรุงอาหาร
- ใบ รสเผ็ดร้อนหอม ขับลมให้ผายเรอ ขับเสมหะ แก้ไข้เซื่องซึม ให้ปิดธาตุ แก้รำมะนาด แก้ลม ให้ความอบอุ่น นำมาลั่นได้การบูร
- ใบกระวาน ที่ใช้ในตำรายาและใช้ทำเครื่องเทศนั้น ไม่ใช่ใบของต้นกระวานนี้ แต่เป็นใบของต้นอื่น มีใช้อยู่ ๒ ชนิด ชนิดหนึ่งได้จากต้นเทพธาโร และชนิดที่ได้จากต้น Bay รูปไข่หัวท้ายแหลม ขอบจักละเอียดพลิ้ว เส้นใบออกสลับกันถี่ๆ ซึ่งมีรสหอมร้อน ใช้ขับลม บำรุงธาตุ
- ดอก รสเผ็ดร้อน แก้เจ็บตา ตาแฉะ ตามัว
- เหง้า, หน่อ รสเผ็ดร้อนผอม ขับพยาธิที่อยู่ในเนื้อให้ออกทางผิวหนัง
